Wraz z rozwojem przemysłowym oraz coraz lepszą współpracą w zakresie innowacji i technologii naszego kraju z innymi dużo bardziej zaawansowanymi technologicznie państwami na rynku polskim pojawiają się artykuły techniczne coraz lepszej jakości i są dostępne na wyciągnięcie ręki na przeciętnego Kowalskiego. Coraz lepsza jakość tych produktów nie jest jednoznaczna z ich rosnącą ceną. Wręcz odwrotnie – z uwagi na dość dużą konkurencję – ceny artykułów technicznych stają się coraz niższe, a przez to bardziej dostępne.

Dostępne artykuły techniczne rynku polskim i zagranicznych:

• BLACHY – wyrób hutniczy, którego grubość jest znacznie mniejsza od długości i szerokości. Grubości blach leżą w granicach od dziesiątych części milimetra do kilkudziesięciu milimetrów.Blachy mogą być gładkie lub posiadać fakturę powierzchniową. Blachy dostarczane są w postaci płaskich arkuszy lub taśm zwiniętych w kręgi.
  Grubość blach podwójnie walcowanych 0,1–0,17 mm; pojedynczo walcowanych 0,17–0,49 mm.
• PRĘTY – wyrób hutniczy, którego wymiary poprzeczne są znacznie mniejsze niż długość. Stosunek wymiaru poprzecznego do długości mieści się w zakresie od 0,001 do 0,35. Pręty w większości posiadają dużą sztywność, w celu ich deformacji należy użyć znacznych sił i specjalistycznych urządzeń. Pręty wykonywane są poprzez walcowanie lub przeciąganie.

• PŁASKOWNIKI – pręt metalowy o przekroju prostokątnym. Może być ciągniony, walcowany lub cięty z blachy.Płaskowniki stosuje się w konstrukcjach mechanicznych i w budownictwie.
• KSZTAŁTOWNIKI – element konstrukcyjny o dużej długości i stałym przekroju poprzecznym, wykonany najczęściej ze stali walcowanej lub giętej na zimno albo wytłoczony z tworzywa sztucznego (np. PVC) lub aluminium.Najczęściej stosowane kształtowniki stalowe przypominają w przekroju poprzecznym jedną z liter alfabetu
• PROFILE – są stalowymi elementami konstrukcyjnymi w postaci prętów prostych, produkowanych na gorąco w walcowniach hut stali. Pręty takie mają znormalizowaną długość i przekroje poprzeczne, zbliżone swym kształtem do liter   I   {\displaystyle \ I\ } {\displaystyle \ I\ } (dwuteownik), T (teownik), C (ceownik) i L (kątownik). Huty produkują takie kształtowniki o zróżnicowanych wymiarach przekrojów poprzecznych, które są stablicowane dla celów projektowych[1]. W zależności od potrzeb z profili walcowanych można w łatwy sposób tworzyć dowolnie złożone układy konstrukcyjne takie jak kratownice, ramownice, wielobelkowe płyty mostowe, słupy wielogałęziowe itp. Najczęstszym sposobem łączenia ze sobą poszczególnych elementów walcowanych jest spawanie.

• RURY – element konstrukcyjny o przekroju poprzecznym zwykle w kształcie pierścienia i znacznej długości. Rury są stosowane jako przewody do prowadzenia cieczy i gazów lub jako elementy do budowy maszyn i innych urządzeń technicznych oraz konstrukcji budowlanych. Wykonane mogą być ze stali, żeliwa, metali kolorowych, betonu, żelbetu, tworzyw sztucznych (np. polietylenu, polichlorku winylu). Mogą stanowić także osłonę np. dla prowadzonych przewodów elektrycznych. Stosuje się rury do prowadzenia instalacji w osłonach termicznych tzw. rury termoizolowane.
• STAL NARZĘDZIOWA – stal do produkcji narzędzi, elementów przyrządów pomiarowych oraz odpowiedzialnych uchwytów. Stale narzędziowe charakteryzują się wysoką twardością, odpornością na ścieranie, niewielką odkształcalnością i niewrażliwością na przegrzanie. Cechy te osiąga się przez wysoką zawartość węgla i odpowiednią obróbkę cieplną przy narzędziach mało odpowiedzialnych oraz użycie odpowiednich dodatków stopowych połączone z odpowiednią obróbką cieplną w przypadku odpowiedzialnych narzędzi.
• STAL SPECJALNA – stal przeznaczona do specjalnych zastosowań. Stale specjalne zawierają dużą ilość dodatków stopowych, wymagają bardzo skomplikowanej obróbki cieplnej oraz wysokiego reżimu obróbki i montażu. Ze względu na wysoką cenę nie są stosowane powszechnie.
• MATERIAŁY KOLOROWE – Metale nieżelazne – nazwa techniczna metali innych niż żelazo i stopów metali niezawierających żelaza. Do metali kolorowych zalicza się m.in. miedź, cynk, cynę, ołów i aluminium, a do stopów mosiądz i brąz. Są to ciała o charakterystycznym połysku, są dobrymi przewodnikami cieplnymi.Mają różnorodne właściwości fizyczne, chemiczne, mechaniczne i technologiczne i z tego powodu są powszechnie stosowane w wielu dziedzinach techniki.
• MATERIAŁY KWASOODPORNE – Stal kwasoodporna (kwasówka) – stal odporna na działanie kwasów o mniejszej mocy od kwasu siarkowego. Kwasoodporność uzyskuje się dzięki stabilizacji austenitu w normalnych warunkach, co można uzyskać dzięki wysokim zawartościom chromu (17–20%) i niklu (8-14%), oraz innych dodatków stopowych, takich jak mangan, tytan, molibden i miedź. Stale kwasoodporne stosowane są po polerowaniu. Jako że w wysokich temperaturach dodatki stopowe mają tendencję do łączenia się z węglem tworząc twarde węgliki, po spawaniu elementów wykonanych ze stali kwasoodpornych wymagana jest ich obróbka cieplna.

CZYNNOŚCI WYKONYWANE Z UŻYCIEM ARTYKUŁÓW TECHNICZNYCH:

• DOCINANIE NA WYMIAR – jest operacją rozdzielania materiału. Cięcie może być wykonane poprzez usunięcie części materiału metodą obróbki ubytkowej lub bez jego usuwania metodą obróbki plastycznej.
  Cięcie laserowe stanowi nowoczesną metodę obróbki o podobnych parametrach wymiarowych jak klasyczna obróbka mechaniczna. Podstawowa różnica tkwi w stosowanym czynniku tnącym, który w przypadku cięcia laserowego stanowi gorący promień lasera oraz gaz techniczny o dużej czystości. W zależności od stosowanego urządzenia (przede wszystkim jego mocy) cięcie przeprowadza się na trzy sposoby: metodą spalania, stapiania lub sublimacji.
  Cięcie plazmowe – proces cięcia metali (stali, stopów aluminium, stopów miedzi itp.) przy zastosowaniu łuku plazmowego. Cięcie plazmowe prowadzone jest w sposób zmechanizowany lub ręczny. Procesy cięcia zmechanizowanego dotyczą głównie cięcia przy zastosowaniu przecinarek CNC lub robotów przemysłowych. Źródłem ciepła topiącym metal jest łuk plazmowy jarzący się między elektrodą, a materiałem obrabianym.
• WYPALANIE – rodzaj obróbki cieplnej materiału polegający na nagrzaniu danego materiału do odpowiedniej temperatury zwanej temperaturą hartowania, wytrzymaniu w tej temperaturze przez czas konieczny do przebudowy struktury wewnętrznej materiału (głównie przemian fazowych) oraz następnym odpowiednio szybkim schłodzeniu. Po tak przeprowadzonym zabiegu w materiale powstają lokalne koncentracje naprężeń powodujące zwykle wzrost własności wytrzymałościowych: twardości, wytrzymałości, granicy plastyczności i sprężystości oraz odporności na ścieranie kosztem wzrostu kruchości oraz spadku plastyczności i wydłużenia.



• FREZOWANIE – rodzaj obróbki skrawaniem, w której ruch obrotowy zawsze wykonuje narzędzie, a ruch posuwowy (w zależności od konstrukcji obrabiarki, na której jest prowadzona obróbka) wykonywany jest również przez narzędzie lub przez przedmiot obrabiany.Obrabiarka, na której wykonuje się frezowanie nazywa się frezarką.
• TOCZENIE – rodzaj obróbki wiórowej stosowany najczęściej do obrabiania powierzchni zewnętrznych i wewnętrznych przedmiotów w kształcie brył obrotowych. Istnieje możliwość uzyskiwania metodą toczenia również innych kształtów niż obrotowe. Toczenie polega na oddzielaniu nożem tokarskim warstwy materiału z przedmiotu, w celu uzyskania pożądanego kształtu i wymiarów. Tokarka jest obrabiarką przeznaczoną do obróbki powierzchni zewnętrznych (toczenie) i wewnętrznych (wytaczanie). Podstawowymi ruchami są: ruch główny obrotowy przedmiotu obrabianego oraz prostoliniowy ruch posuwowy narzędzia.



• SZLIFOWANIE – obróbka wykończeniowa powierzchni za pomocą narzędzi ściernych, w wyniku której uzyskuje się duże dokładności wymiarowe i kształtowe oraz małą chropowatość. Szlifowanie można wykonywać na otworach, wałkach i płaszczyznach.